Het is lastig om Quintana nog uit het rood te rijden, volgens wielrenner Chris Froome. Welgeteld 1.21 ligt de kleine Colombiaan Quintana nog voor op zijn naaste belager in de Vuelta. De Vuelta. Wat zoveel mooier klinkt dan wat wij de ronde van Spanje zouden noemen.
Mensen in het rood krijgen gaat op dit vrij gemakkelijk zag ik in het nieuws. Zo zijn een groepje jongeren in Zaandam die maar wat rondhangen zoals ze zelf beweren het gesprek van de afgelopen dagen. ‘Tuig van de richel’ waren de woorden van Mark Rutte. Als jongerenwerker zou hij denk ik niet voldoen.
Een van de jongens zet schijnbaar als vlogger filmpjes op YouTube die dan weer massaal (200.000 keer) worden bekeken. Je zou dus kunnen spreken van een echte fanclub. Of is er sprake van (veel) anderen die de beelden met eigen ogen willen zien? Misschien met de achterliggende gedachte dat het bij hen in de stad of op het winkelcentrum, gelukkig, nog wel meevalt?
Mensen in het rood krijgen gaat na dit weekend vrij gemakkelijk. Het word dan namelijk qua temperatuur tropisch. En wanneer het de kant van tropisch uitgaat dan gaan ramen en deuren open, rijden de auto’s door de straat net effe wat harder en nemen bewoners weer meer hun intrek in voor of achtertuin. Vooral de voortuin gebruiken als verlengstuk van de huiskamer heeft iets fascinerends. Bij mij in de straat wonen sinds kort ook een paar gezinnen die dat doen. Soms aandoenlijk om te zien, dan weer werkt het op de lachspieren of zou het inspiratiebron voor een actieve vlogger.
Mij krijg je niet zo snel in het rood. Is gewoon een kwestie van sociaal gedrag, een ontwikkeld empathisch vermogen en (niet onbelangrijk) op tijd ontspannen.
En weer speelde gisterenmiddag het licht in de huiskamer het spel met mij. Een spel zonder bijkomend gevoel van wedstrijd en competitie. Het spel, ik kan het iedereen die het ook wil spelen van harte aanbevelen, van uitdaging en compositie! Mocht je qua spanning en stress in het rood zijn geschoten dan raad ik je aan op zo’n moment je ogen de kost te geven.
Mooie dag.
Opschakelen. Het woord viel gisteren in de laatste kilometers voordat de sprint nog harder werd ingezet. Treintjes werden gevormd, moesten in stand worden gehouden en denderden door het prachtige Franse landschap. Spannend werd het zeker. Het verschil tussen de nummers een en twee was minimaal. Centimeterwerk. En dat na 223,5 kilometer fietsen!
Veiligheidslinie. Nee, de uitzending van DWDD University over terrorisme heb ik nog niet gezien. Staat nog wel op mijn denkbeeldige lijstje van nog te bekijken, maar in de wachtstand. Bij wijze van spreken dus.
